صنعتگر و طراح چرم میا رایت-راس با نمایشگاه چندرسانه ای جدید خود ، “لحظه ای برای نفس کشیدن” ، در موزه هنر و طراحی تئاتر یا MAD ، می خواهد بازدیدکنندگان نفس خود را بکشند و غمگین شوند.
از جمعه تا 11 آوریل ، این نصب شامل یک فیلم است که با استفاده از Akeema-Zane و Starnilas Oge ساخته شده است و همچنین سایر اجزای عملکردی و حسی است که برای بررسی روند بهبودی در رابطه با غم و اندوه در نظر گرفته شده است. این نمایشگاه که برای یادآوری ارتباط انسان با صنایع دستی لوکس طراحی شده است ، همچنین به منظور ایجاد قدردانی بیشتر برای صنعتگران از هر زمینه ای ساخته شده است.
وی گفت: “من فکر می کنم مردم باید روی صنعتگران از هر نوع مختلف تمرکز کنند.” “بله ، من یک فرد سیاه پوست هستم و به عنوان یک زن سیاه پوست تجربه سیاه دارم. من به طور خاص این احساسات را دارم زیرا مربوط به غم و اندوه و روند بهبودی من است. و این روندی است که من به عنوان یک صنعتگر فعالانه در آن فعالیت می کنم. صنعتگران سیاه پوست ، ما چیزهایی را حمل می کنیم که از سطوح مختلف نسب ناشی می شوند. “
قرار بود اقامت رایت راس به عنوان یکی از هنرمندان MAD ، از فوریه تا آگوست سال گذشته ادامه یابد. هنگامی که موزه در ماه مارس به طور موقت تعطیل شد ، او آتلیه خود را از طبقه ششم MAD به خانه خود منتقل کرد. به نوبه خود ، مدت اقامت وی برای یک سال کامل تمدید شد تا فرصت کافی برای برنامه ریزی نمایشگاه و ساخت کار در یک ایده کاملاً گسترده فراهم شود.
“من واقعاً می خواهم اطمینان حاصل کنم که مردم تشخیص می دهند که ما چیزهای زیادی را متحمل شده ایم و در حال حاضر نیز مشکلات زیادی را پشت سر می گذاریم. و احساس کردن آن چیزها اشکالی ندارد ، “رایت-راس گفت.
با تمرکز بر روی غم و اندوه و شفابخشی ، نمایشگاه و فیلم کاوش رایت راس درگذشت مادربزرگ و مادربزرگ بزرگش و خاطرات فراگیر است. وی گفت ، هرچه این مطالب کاملاً شخصی باشد ، احساسات و تجربه برای دیگران ناآشنا نیست. نصب چندحسابی در نظر گرفته شده است تا بازدیدکنندگان در احساس از دست دادن ، عشق و امواج خاطرات درهم آمیخته او سهیم باشند.
رایت راس گفت: “من واقعاً می خواهم مردم وارد شوند و آنچه را كه باید احساس كنند احساس كنند و از احساساتی كه به وجود می آیند و هنگام تماشای فیلم و تجربه نصب آن بوجود می آیند غمگین شوند.”
رایت-راس همچنین گفت که او می خواهد جامعه خود را از هر طریق ممکن در پروژه گنجانده باشد. او با برپایی نمایشگاه با موزه گفت که می داند همه ، نه فقط هنرمندان محل اقامت ، در سال گذشته تحمل بسیاری کرده اند و هدف او این بوده است که آن را به طور منحصر به فردی ثبت کند.
از این رو ، رویکرد لایه لایه تری با صدا ، رایحه ، تصویر متحرک و نور لازم بود. این بازدیدکنندگان را از فکر کردن دور می کند ، “خوب ، من مخاطب هستم. من یک بیننده هستم من فقط نگاه می کنم ، “” رایت-راس گفت. “من باید به این فکر می کردم که چگونه موزه دارای یک جامعه شگفت انگیز ، جوانه زده از افراد معلول ، افراد کم شنوا و افراد مسن است. من می خواستم اطمینان حاصل کنم که فضا از همه چیزهایی که همه ما به عنوان انسان – از نظر اجتماعی و حسی وجود دارد – قدردانی می کند. “
به گفته وی ، باس این فیلم به اندازه کافی بلند است تا افراد کم بینا بتوانند لرزش ها را احساس کنند.
پس از فارغ التحصیلی از دانشکده طراحی پارسونز ، رایت-راس شروع به ساخت کیف های دستی کرد و تجارت خود را در سال 2016 افتتاح کرد. او هنگام کار در فیلیپ لیم ، کالوین کلاین و تیبی ، همیشه در مصاحبه های شغلی در مورد پروژه جانبی غیرقابل رقابت خود پیشرو بود. با گذشت زمان ، شدت صنعت مد و همچنین جهانی شدن و صنعتی شدن بیشتر باعث شد که رایت-راس به دنبال راهی متفاوت “نزدیک ، صنعتگرانه و چیزی که او می توانست از طریق آن احساس کند” باشد.
در ابتدا کیف هایی که او درست می کرد هدیه ای برای اقوام بود. با گذشت زمان ، آرایشگران و سایر دوستان درخواست آنها را شروع کردند و او آن را پرورش داد و مجموعه MWR را ایجاد کرد ، که امروز نیز ادامه دارد. او با “کار بسیار زیاد” به دنبال استودیویی در بروکلین ، نیویورک است تا بتواند سفارشات و بازدیدهای خصوصی را در آن جای دهد.
مقدار مشخصی از کالاهای MWR از طریق فروشگاه MAD فروخته می شود.
Leave a reply